یک خانم از ایران این متن را برایم فرستاده با شما تقسیم میکنم. حمله به زنان ازروزهای انقلاب شروع شد.

• 
  

  *H2So4* روز واقعه ما در خانه كوچه بزرگمهر زندگى ميكرديم . تقريبا ابتداى خيابان ژاله. حوالى عصر روزى از روزهاى ابتدايى اسفند ماه سال هزار و سيصد و پنجاه و هفت، با پدر همزمان به در خانه رسيده بوديم . چاق سلامتى تمام نشده بود كه همهمه اى گنگ و مبهم را شنيديم.از در خانه تا سر خيابان دويست مترى فاصله بود . به سرعت به سمت خيابان دويدم. هوا گرگ و ميش غروب بود و لحظه به لحظه تاريكتر ميشد. به خيابان كه رسيدم جمعيت بزرگ زنان را ديدم . معترضين به حجاب اجبارى . از سمت چهار راه آبسردار به سمت ميدان بهارستان مي امدند. از مدرسه علوى و اقامتگاه امام امت بر ميگشتند. خسته و غم زده و مشوش. نظم و ترتيبى هم نداشتند . تو گويى لشگر شكست خورده. امام رعاياى درجه دوم را در بارگاه خود راه نداده بود. سوسن را ديدم ،او هم مرا ديد ، با سر و چشم اشاره كرد تا به كنارش بروم . مردد بودم . هيچ مردى داخل خيابان و در بين جمعيت زنان نبود. مردان در پياده رو ، يا ساكت نگاه ميكردند ويا لودگى ميكردند و متلك ميگفتند. چند تايى ريشو هم كنار زنان چادرى در پياده رو ايستاده بودند و شعار ميدادند: حزب فقط حزب الله رهبر فقط روح الله، واى اگر خمينى حكم جهادم دهد، و ..... بيشتر از آنى سوسن را دوست داشتم كه بخواهم بيخيالش بشوم. رفتم كنارش ، لبخند دلنشينش را زد، موهاي چون برفش ، يادگار حكم ابد و سالها ماندن در اوين ، لَخت و رها تا سر شانه هايش بود . گفت : كاش دايي هم ميومد. گفتم : بيخيال بابا شو . خنديد ، گفت : هى اپورتونيست! نميخواى قداست بابات بشكنه ؟گفتم : براش سخته ، براى منم سخته خودت ميدونى . گفت : ولش كن ، حالا كه اومدى . گفتم چى شد ؟ گفت : حتى داخل مدرسه هم راهمون ندادن . بعضى ها ميگن اصلا خمينى خبر نداره و كار اطرافيانش بوده ، بعضى ها هم ميگن دستور خودش بوده .نميدونم . گفتم : الان كجا ميريد؟ گفت : سمت خونه طالقانى ، شايد حرفمون را گوش كرد. گفتم : فكر ميكنى مسئله حجاب ، مسئله مهمه مملكته؟ گفت: يك روز مياد كه از اين حرفت پشيمون ميشى . حجاب اجبارى شروع پوزه كردن آخوندها تو زندگى روزمره مردمه. الان با شعار يا روسرى يا توسرى كنار خيابون وايسادن ، چند وقت ديگه تو ظرف اسيد مى چپاننمون. سي و هفت سال پيش بود !
• 

  01:58

  Jam